تارِ فن،پودِ هنر، لباس فاخر روابط‌عمومی
از سال ۱۳۳۰ ه.ش که اولین واحد روابط‌عمومی در کشور تأسیس شد تا به امروز …
روابط‌عمومی در جامعه‌مان با تغییر و تحول زیادی روبه‌رو شده است ولی به‌اعتقاد صاحب‌نظران، حرفه‌ی روابط‌عمومی در این مدت با رشد ضعیف و تدریجی ادامه‌ی حیات داده است و هنوز پس از گذشت حدود نیم‌قرن از فعالیت خود در ایران با تنگناهایی بر سر راه خود روبه‌رو بوده است.
در آسیب‌شناسی مدیریت روابط‌عمومی به این مسئله برمی‌خوریم که پیشینه‌ی روابط‌عمومی و مراحل شکل‌گیری آن در این نارسایی‌ها دخیل بوده است.درواقع این موانع تاریخی به‌عنوان زیرساختی برای ایجاد مشکلاتی پیچیده در آینده و تمامی اجزاء سیستم روابط‌عمومی مؤثر بوده است.
نمی‌توان منکر این امر شد که پاره‌ای از مشکلات ما ریشه‌ی تاریخینداردو بدون توجه به مشکلاتی که از نگرش تاریخی ما برخواسته است نمی‌توان به همه‌ی حقایق دست یافت.
تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، نظام مدیریتی کشور به ایجاد و تقویت کانال‌هایی که وظیفه‌ی دریافت نظر و سؤال و پاسخگویی به مشکلات مردم را داشتند توجه چندانی نداشت. به‌همین سبب روابط‌عمومی در کشور ما با مشکل و مانع اساسی در سد راه اثبات هویت خود روبه‌رو بوده است.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی با وجود مدیران معتقد در کادر مدیریتی کشور، مشکلاتی از قبیل جنگ، مسائل اقتصادی، کارکرد نامناسب این واحدها در دوره‌ی قبل، اختلاف سلیقه‌ها در نحوه‌ی انعکاس مطالب و تعریف متفاوت از میزان آگاهی و اطلاع‌رسانی به مردم بر اساس تعیین مرز مصالح و همچنین نبود نیروهای متخصص وقدرتمند در ترکیب روابط‌عمومی‌ها در سازمان به جایگاه واقعی خود دست نبایند و ماهیت این دستگاه همچنان در حد یک واحد معمولی باقی بماند.
از سوی دیگر با توجه به این‌که روابط‌عمومی و فعالیت‌های آن را یک فن و هنر حرفه‌ای و تخصصی قلمداد می‌کنند بدیهی است مدیریت این واحدهای حساس و هنری را باید مدیرانی عهده‌دار شوند که خود، افراد هنرمند و صاحب اندیشه و علم و تدبیر باشند چراکه می‌خواهند مدیریت بر رفتارهای انسانی و مدیریت ارتباط با مخاطبان سازمان را بر عهده گیرند. /ه.د
منبع: اینترنتی
